ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی نوارا
سلام
می خوایم از تولد دوبارمون بگیم
حدود دو سال و نیم پیش تو ماه رمضون ما دوباره متولد شدیم (منظورم از تولد دوباره اینه که تازه زنده
شدیم تازه فهمیدیم که بی هدف آفریده نشدیم)ما یه مقصد داریم
بعد اون ماه رمضون خدا یه نعمت های بزرگی بهمون داد که حتی به ذهنمون هم خطور نمی کرد.
که باید بزرگ شیم ،که باید حرکت کنیم که.....
خدا بهمون یه استاد خوب ، استاد که نه مربی بزرگ (که خدا حفظشون کنه ) با یه عالم درسهای
زیبا درس که نه رسم زندگی ، رسم بزرگ شدن ، به کمال رسیدن با یه عالم معرفت بهمون داد.تا الان
که 5/2.سال از ورود ما به کلاس می گذره خیلی چیزای زیبایی خدای سبحان بهمون داده.
اما الان...
ما می ترسیم ، می ترسیم که این نعمت بزرگ رو از از دست بدیم
اما ما نمی خوایم این نعمت رو از دست بدیم.باید حفظش کنیم.چه جوری ؟؟؟
باید تلاش بیشتری کنیم دیگه...مگه نه ...
خدا که این همه نعمت بزرگ به ما داده یه جوری باید شکر کنیم دیگه ....باید نشون بدیم که این نعمت
زیبا رو دوست داریم 
.خیلی هم دوستش داریم.نباید از دستش بدیم...
خدایا تو می دونی ما این نعمت رو دوست داریم .
کمکمون کن تا بتونیم حفظش کنیم..... (آمین)
التماس دعا
حالا این دست ماست که چه طوری می خوایم این راهو بریم .یه راهنمای خوب برای خودمون انتخاب می کنیم با تصمیم بگریم خودمون راهنمای خودمون بشیم.